เคยรู้สึกผิดที่จะย้ายออกจากบ้านพ่อแม่ไปอยู่บ้านใหม่ของเราเองไหมครับ

Options

ผมกำลังจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่เดือนหน้า สาเหตุที่ต้องย้าย เพราะผทเพิ่งแต่งงาน และแพลนไว้ว่าจะมีลูก ถ้าผมและภรรยา อยู่ที่นี่ จะไม่เป็นส่วนตัวและค่อนข้าง อึดอัด
บ้านผมเป็นตึกแถวขายข้าวแกง มีพ่อแม่ น้องชาย พี่ชายและแฟนเขา สิ่งที่ไม่สะดวกคือเรื่องห้องน้ำ มีห้องอาบน้ำห้องเดียว ตอนเช้าแย่งกันสนุกเลย และแต่ละคนมีนิสัยไม่เป็นระเบียบ
มากๆ ตรงนี้ภรรยาผมรับไม่ได้ บ้านมันจะรกทั้งวัน กินกันไม่เคยเก็บ ชอบดอง แต่ผมสงสารพ่อ วันที่ผมบอกพ่อว่าผมซื้อบ้านใหม่แล้วนะ ดูเค้าเศร้าๆ แต่ไม่แดสงออกมาก แค่บอกให้ดุดีๆแล้วกัน
บ้านที่ผมจะย้ายไปไหนนีก้ออยู่ห่างจากที่บ้านประมาณ 15 กิโล จริงๆอยาได้ใกล้กว่านี้แต่งบประมาณไม่พอ ผมตั้งใจไว้ว่า วันธรรมดาผมตั้งใจว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมบ้านอย่างน่อย1วัน
และทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ จะไปช่วยขาขายของ และตั้งใจว่าอีก 3-4 ปี จะให้เขาเลิกขายของและไปอยู่กับผม

ผมรู้สึกผิดที่กำลังจะทิ้งที่บ้านไปหาความสบายส่วนตัว เพื่อนเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ

ผมก็ย้ายออกมาเหมือนกันครับ ทิ้งให้พ่ออยู่กับน้องสาว แต่มันจำเป็นครับ ทั้งเรื่องของความสะดวกและแก้ปัญหาน้องสาวทะเลาะกับพี่สะไภ้ด้วย พออยู่ห่างกัน นานๆเจอกันทีก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน ทักทายยิ้มแย้ม คุยกันดี

เหมือนเราเลย ต่างกันที่เราเป็นลูกคนเดียว แต่เรามีครอบครัวแล้ว มีลูกสองคน ก็เข้าใจสามีคะ บางทีเค้าอยู่กับพ่อแม่เรา บางทีเค้าทำอะไรไม่สะดวก จะนั่งจะนอน หรือจะทำอะไรก็เกรงใจคุณพ่อคุณแม่เราค่ะ เราเลยตัดสินใจซื้อบ้านเมื่อปีที่แล้ว แต่ปัจจุบันก็ยังไม่ได้ย้ายไปอยู่เต็มตัวนะคะ ไปอยู่บ้านใหม่ แค่เสาร์-อาทิตย์ แต่วันธรรมดา ยังอยู่กับคุณพ่อคุณแม่อยู่ เพราะยังติดที่ลูกคนเล็กเรายังไม่เข้าโรงเรียนคะ

แต่เวลาวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ทีไร หอบลูกหอบสามีไปนอนบ้านใหม่ แล้วบางครั้งก็คิดถึงค่ะ ก็ดีหน่อยที่บ้านใหม่เราอยู่ไม่ไกลกันสักเท่าไร อยู่บริเวณ พื้นที่เขตเดียวกันค่ะ

แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเรารู้สึกแย่ ที่แยกตัวออกไป เข้าใจความรุ้สึก จขกทค่ะ

ผมแก้ปัญหาด้วยการซื้อที่อีกแปลงตรงหน้าบ้านแม่แล้วปลูกอยู่เองต่างหากครับ ไม่ได้รวยนะครับพอดีแถวบ้านที่ไม่แพงและเขาจะขายพอดี

อืมมมมม ถึงพ่อแม่จะเศร้าแค่เค้าต้องเข้าใจแน่ๆค่ะ หนูก็ยังไม่มีสามีไม่ได้แต่งงาน แต่ก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะออกมาเรียนมาทำงานเองได้หลายปีแล้ว แต่บ้านอยู่ห่างกันแค่ กรุงเทพ ปทุมเอง ใกล้ๆ

จากที่เคยคุยกับพ่อ พ่อก็บอกนะคะว่า เรามีครอบครัวแล้วก็ต้องแยกไป มันเป็นครอบครัวของตัวเองน่ะค่ะ ใช่ว่าแยกไปแล้วจะหมดความเป็นครอบครัวของพ่อแม่เสียเมื่อไหร่ แต่แค่เราต้องไปตั้งรากฐานใหม่ให้กับตัวเอง

อยากถามพี่เจ้าของกระทู้ว่า ตอนก่อนซื่อบ้านได้คุยกับพ่อมั้ยคะ คือถ้าไม่ได้บอกก่อนก็แอบเสียใจนะ แบบว่า หนีไปซื้อบ้านทำนองนี้ อย่างพี่สาวหนูเคยไปคุยกับคนนั้นคนนี้ว่าจะย้ายออกจากคอนโดที่อยู่ด้วยกัน โดยไม่บอกหนู พอหนูรู้นี่เสียใจมากค่ะ อุตสาห์พาน้องสาวมาอยู่ด้วยกันสามคนพี่น้อง แต่พี่ดันคิดจะไปอยู่ที่อื่น ไม่เคยบอกกันเลย ต้องให้รู้จากคนอื่น แต่สุดท้ายเค้าก็ยังไม่ไปนะคะ แต่ก็แอบเศร้าที่คนอยู่ด้วยกันมาตลอดทั้งชีวิตกำลังแยกออกไป แต่ทุกคนก็มีชีวิตมีครอบครัวส่วนตัวค่ะ

ห่างกันนิดเดียวเอง ก็กลับไปหาไปกินข้าว พาแฟนพี่ไปด้วยมันก็โอเคแล้วนะคะ ช่วงแรกๆที่หนูออกมาอยู่หอที่มหาลัยกลับบ้านทุกอาทิตย์เลย มีเวลานิดหน่อยก็กลับ บางทีก็กลับไปเชียร์บอลดูมวยกับพ่อไม่ไปเรียน พอทำงานก็ทำแบบนี้ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้กลับเลย กลับทีไรเงินหมดเยอะแยะไปหมด ฮ่าๆ แล้วมีโปรเจคที่เอาเงินพ่อมาลงทุน ไม่อยากให้พ่อเสียใจถ้าเราทำไม่สำเร็จเลยไม่อยากกลับบ้านพ่อก็เข้าใจ

ตอนนี้พ่อกับแม่เริ่มพูดเรื่องซื้อบ้านคิดว่ายังไงก็ต้องซื้อให้พ่อแม่ภายในสองปีนี้ แต่ก็มาคิดนะคะว่า อนาคตแต่งงานจะทำยังไง แต่เป็นลูกสาวทำไงได้คะ ต้องแต่งเข้าบ้านเค้า แต่พ่อก็คุยไว้ล่วงหน้าแล้วว่า ก็กลับมาหาเหมือที่ทำนี่แหละ เค้าชินมาตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว พี่เจ้าของกระทู้ควรคุยกับพ่อแม่ให้ดีๆนะคะ พ่อแม่ต้องเศร้าแน่ๆ แต่พ่อแม่หนูเค้าเตรียมใจไว้นานแล้ว ขนาดช่วงที่ไม่กลับบ้านเค้าก็พูดน้อยใจเล่นๆว่า ไม่มีลูกมาหลายปีแล้ว

แต่ก็แอบน้อยใจ จริงๆคนที่ไล่ให้หนูออกมาอยู่หอ ก็คือพ่อน่ะแหละ เพราะอยู่บ้านแล้วทะเลาะกับแม่ มันเสียสุขภาพจิต พ่อเลยให้ออกไปหาที่อยู่เอง เอิ๊กกกกก

มาบ่นไรเนี่ย

ผมก็เป็นแบบเจ้าของกระทู้ รู้สึกไม่ดีเหมือนกันครับเหมือนเป็นลูกอกตัญญู แต่จำใจต้องย้ายออกมามีครอบครัวของตัวเองครับ แต่ผมก็หมั่นเข้าไปเยี่ยมแกเสมอครับ

ขอตอบในฐานะที่เป็นแม่ สามีตายแล้ว ลูกมีแฟน เราบอกเขาไว้เลยว่าให้แยกไปอยู่เป็นส่วนตัวได้ ไปมาหาสู่เป็นครั้งคราว จะรักกันยืนยาวกว่ามาคลุกคลีกัน การเลือกแฟน ไม่ต้องเอาแม่เป็นตัวกำหนด ให้เลือกคนที่เขาอยู่กันได้แล้วมีความสุข เพราะเราไม่ไช่จะอยู่กับเขาตลอดไป เราจึงรักผู้หญิงที่ลูกรักได้อย่างสบายใจ เราชอบที่จะพึงพาและอยู่กับตัวเองได้มากกว่าจะไปเกาะเกี่ยวกับคนอื่น ดูเพื่อนเราที่ไม่แต่งงานเขายังอยู่ได้ สไตล์เราไม่ชอบให้ลูกมาสปอยจนเสียคนเหมือนแม่กัปตันธีระ(เกลียดจัง แม่ที่เห็นแก่ตัว ทำลายความสุขลูก) หากจขกท.เป็นลูกเรา เราจะบอกเลยว่ามันเป็นธรรมชาติที่ลูกต้องมีชีวิตของตัวเอง ไม่ต้องคิดมาก มีวิธีอื่นที่จะดูแลพ่อแม่ตั้งเยอะ ไม่จำเป็นต้องมาผูกติดกันเป็นพวง

"ผมรู้สึกผิดที่กำลังจะทิ้งที่บ้านไปหาความสบายส่วนตัว"

ยังไม่ได้ไปเลย รู้ได้ไงคะ ว่าจะสบาย? อาจไม่สบายอย่างที่คิดก็ได้ ประเด็นก็คือ ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก