|
|
เอาแค่ว่าไม่อยากมีศัตรู อยู่แค่ส่วนของเราไม่ทำให้ใครลำบาก แค่นี้ก็พอ
|
|
|
คห 24 อย่าไปปรี๊ดดดด เขาเลย เราเองก็เจอกับเพื่อน ญาติ ขายตรงมาเยอะมันก็มีแต่ประสบกาารณ์แย่ๆ ไม่เคยคุยด้วย ไม่เคยพูดด้วยอยู่ดีดี ก็แวะมาที่บ้านบ่อยๆ เสนอนู้นนี่ เกรงใจอะนะก็ซื้อๆไป แล้วไม่จบไม่สิ้น ตามตื้อจนน่ารำคาญฯลฯ
ส่วนเรื่องเืพื่อนบ้านเรามีประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก เลยย้ายมาอยู่ที่ใหม่ ก็คิดว่าจะทำอย่างที่คห 1 บอกแหล่ะคะ รู้จักมากก็เรื่องมาก เอาแค่พอยิ้มๆ ก็แล้วกัน
|
|
|
ไม่ค่อยอยากสุงสิงกะใคร เหนื่อย อยู่กันในครอบครัวก็มีความสุขดี
มีอาชีพขายตรงครับ และไม่อยากคุยกับคนที่ไม่อยากคุยด้วย คงไม่ไปรบกวนใครหรอก เราก็เลือกคนที่จะคุยด้วย คบด้วย อีกอย่างคนเราต่างมีอาชีพที่ต่างกัน ก็ด้วยอาชีพขายตรงนี่แหละ เลยซื้อบ้าน ซื้อรถได้ ภายในอายุ 27 ปี
อ่าน คห. ข้างบนแล้วปรี๊ดเลยยยย
|
|
|
ข้างบ้านผมยังไม่มีใครมาอยู่เลยครับ เลยไม่รู้จะคุยกับใคร ส่วนมากในซอย เดือนนึงคุยกัน สัก20 นาทีได้มั่งครับ 555 แต่แฟนผมนิ ขาเมาส์ประจำซอย555
|
|
|
ต้องแอ๊ด ข้างบ้านเข้าเฟสบุ๊คแล้วจะได้คุยกันตลอด ตลอด
|
|
|
เราซื้อบ้านอยู่ติดกันกับน้องสาว แต่ข้างบ้านอีกฝั่งที่รั้วติดกัน ไม่กล้ายุ่งด้วยเพราะเขาเข้าออก(คุก)เป็นว่าเล่น สลับกันไป4คนพี่น้อง ตอนจับตำรวจแทบจะยกโขยงมากันทั้งโรงพัก มีตำรวจบางคนชะโงกปีนชะโงกกำแพงมาดูบ้านเราด้วย ตอนนั้นลูกยังเล็กๆ เขาก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น เลยบอกลูกไปว่าเขามาถ่ายหนังกัน(ไม่อยากอธิบายมากพอโตขึ้นหน่อยค่อยบอก) ก็ต่างคนต่างอยู่ แต่ก็กลัวค่ะ เลยหาทางขยับขยายย้ายบ้านใหม่ค่ะ
|
|
|
ตอนอยูนกๆเรากะจะไม่ยุ่งกับใคร จพราะคบคนมากก็มากความ
แต่หลังจากไปอยู่ตปท. กลายเป็นว่ามีแต่ข้างบ้านที่ช่วยดูแลพ่อเรา
พ่อเราหายไป3วันไม่ออกไปกวาดใบไม้หน้าบ้าน ปีนบ้านเข้ามาตามเลย พ่อเราเป็นไข้เลยได้แต่นอน
เรากลับมาเลยเอาของไปฝากเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ตื่นเช้าตักบาตรเลยได้คุยกันมากขึ้น
ข้างบ้านนี่เหมือนญาติเลย(ดีกว่าญาติอีก เพราะเราไม่เคยสุงสิงกับญาติเลย)
ไปไหนมีของฝากตลอด ญาติเค้ามาทีของกินเพียบเอามาแบ่งตลอด ทำกับข้าว ก็เอามาให้เราเองก็เอากลับคืนไปตลอด
จนตอนนี้กลายเป็นว่า เอาไปกินพร้อมกันเลย555 บางบ้านก็มีบ้างพวกนินทาเอยไรเอย พอเรารู้ก็รักษาระยะค่ะ
จะทักทายบ้าง แต่จะไม่คุยเยอะ อะไรทำนองนี้ แต่ส่วนใหญ่ซอยเดียวกัน ติดหน้า หลัง ด้านข้าง บ้านเรา มีแย่ๆแค่2หลังค่ะที่ชอบนินทา
มี3หลัง ไม่สุงสิงเพราะเห็นทำแต่งาน นอกนั้นดีซะเยอะค่ะ มีอะไรเกรงใจกัน
จอดรถในบ้าน หมาอึก็ตามเก็บ ฯลฯ
|
|
|
งั้นซอยเราคงแปลก เพราะรู้จักกันเกือบทั้งครึ่งของซอย ใครทำงานอะไร ลูกใครหลานใคร รู้หมด
ใครแปลกหน้าเข้ามา ก็ถามไถ่ว่านั่นใคร มาบ้านใหน
ลูกป้าข้างบ้านรู้จักกันแต่เด็ก
ตอนเราทำงานofficeใหม่ๆ งานเลิกดึก เพื่อนข้างบ้านแวะมาหาที่ทำงาน มาแอบหลับอยู่ข้างโต๊ะเรา
เจ้านายเดินผ่าน ถามนั่นใคร เราก็บอก
คนข้างบ้านอะ
|
|
|
ผมเองบางทีก็อยู่บ้านนอก บางทีก็อยู่ในเมือง ก็ไม่เคยคุยกะเพื่อนบ้านซักที ในโลกจริงไม่ค่อยรู้จักใคร ในโลกเสมือนก็ไม่รู้จักเหมือนกัน ไม่รู้อยู่ไปได้ไง ไม่ค่อยคบค้ากับใคร กะหมากะแมวคุยได้คุยดี กับคนนี่จิไม่ค่อยจะได้คุย
|
|
|
อยู่คอนโด......ของเราอย่าได้แต่เคยคุยเลย
หน้าตา ห้องข้างๆเป็นไงยังไม่เคยเห็นเลย
เพราะเวลาไม่ตรงกัน 14 ปี คิดดูแล้วกัน
สังคม กทม.ต่างคนต่างอยู่จริงๆ..........ไม่เหมือนบ้านนอก
|