ก่อนหน้านี้ผมได้ซื้อทาวน์เฮ้าส์ โครงการนึงเป็นโครงการที่หน้าอยู่มากๆ
ซอยที่ผมอยู่เงียบสงบสังคมที่ดีๆและลูกบ้านในซอยส่วนมากจะนิสัยดี
แต่......ก็มีบางบ้านที่มีนิสัยไม่ค่อยจะok ซะเท่าไร(แต่อยู่สุดซอย)
ต่างคนก็ต่างอยู่ไป ผมคิดว่าคงจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ไปตลอด(บ้านหลังแรก)


แต่.....เวลาผ่านไป5ปีหลังจากนั้นลูกบ้านที่นิสัยดีๆเริ่มขายบ้านและปล่อยเช่า

ทุกๆอย่างก็เปลียนไปแบบรวดเร็วและเลวร้ายแย่ลงไปทุกที
สังคมที่ผมเคยอยู่เงียบสงบและช่วงเย็นๆของทุกวันที่เคยออกมายืนรับลมเย็นๆ
หน้าบ้านและพูดคุยทักทายกับเพื่อนๆบ้านบ้าง(ทุกวันนี้ต้องอยู่แต่ในบ้าน)
เพราะคนที่มาเช่าอยู่ใหม่ กินเหล้าเคาะกะมังร้องเพลงเปิดเครื่องเสียงดังๆ
บางวันก็เลยเที่ยงคืน(แต่ก่อนนี้ทุ่ม2ทุ่มก็เข้านอนกันหมดแล้ว)
และเรื่องจอดรถขวางและเลยหน้าบ้านก็มีมาเรื่อยๆ....จนเบื่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยิ่งไปกว่านั้นเริ่มมีวัยรุ่นเยอะมากขึ้น(ไม่รู้มาจากไหน)และก็มีเรื่องยา!!!!!!

โอ้!!!!นี่รึ ซอยบ้านเราสังคมที่เคยหน้าอยู่
เราจะต้องทนอยู่กับสังคมแบบนี้อีกนานมั้ย ทำใมมัน.......ขนาดนี้
มีการนินทา,ให้ร้ายคนอื่นที่ไม่ใช้พวกตน,แบ่งพักแบ่งพวก
โวยวายพูดคุยเสี่ยงดัง,ทะเลาและด่ากัน(เกือบทุกวันเกือบทุกบ้าน)ที่เช่าอยู่

ผมกับครอบครัวได้ตัดสินใจไปซื้อบ้านหลังใหม่
เพราะผมขอยอมแพ้และขอเป็นฝ่ายถอยออกมาดีกว่า(ส่วนตัวเป็นคนใจร้อน)
แต่พอผมมีลูกเล็กๆก็ทำให้ผมมีความคิดมากขึ้นและใจเย็นลงมากๆ
ในที่สุดผมและครอบครัวก็ได้บ้านใหม่แล้วและสังคมที่หน้าอยู่มากๆ
เป็นบ้านเดี่ยวของโครงการนึงหลังจากที่เลือกหามาหลายทีหลายโครงการ
บ้านเดี่ยวที่ซื้อหนึ่งซอยมีบ้านแค่สี่หลังมุมใครมุมมัน(บ้านเก่าซอยนึงมี40หลัง)
เจ้าของอยู่เองไม่ถึง10หลังนอกนั้นปล่อยให้เช่าหมด
***และเมื่อกี้ สดๆร้อนๆเพื่อนข้างบ้านทะเลาะกับคนเช่าบ้านถัดไป***
เพื่อนข้างบ้านบอกกับคนเช่าบ้านถัดไปว่า คุณจอดรถเลยมาครึ่งบ้านผม
แล้วคุณจะจอดรถนานมั้ยเพราะตอนตี4กว่าๆผมจะออกไปทำงาน
คนเช่าตอบกลับมาว่า ผมใส่เกรียร์ว่างไว้ก็เข็นหน่อยไม่ได้เลยหรอ!!!!
เพื่อนบ้านก็ตอบว่า ผมไม่ใช้เพื่อนบ้านดีเด่นหรอกนะ ที่จะต้องเข็นรถทุกคัน
ทีมาจอดรถขวางหน้าบ้านตัวเองและก็ตอบโต้กันไปมา(เกือบมีมวย)และก็จบไป

ส่วนผมและครอบครัวกำลังจะหลุดพ้นกับสังคมทาวน์เฮ้าส์แล้ว
บ้านหลังใหม่กำลังตกแต่งต่อเติมครัวอยู่อีกไม่กี่วันก็จะย้ายแล้ว
นั่งนับนอนนับวันเวลา เพราะรู้สึกเบื่อสังคมแย่ๆมากๆมานานหลายปี

ส่วนเพื่อนบ้านหลังใหม่okมากๆครับ อาจเป็นเพราะเป็นบ้านเดี่ยวและราคาบ้าน
ที่สุงซักหน่อยก็เลยเหมือนเลือกเพื่อนบ้านดีและสังคมดีมั้ง
เท่าที่พูดคุยและทักทายกัน พูดจาสุภาพ,มีน้ำใจ เพื่อนบ้านมีทั้งครู,พยาบาล,
เจ้าของกิจการ,นายอำเภอ,ทหารและตำรวจชั้นผู้ใหญ่และวิศวกร
เท่าที่เคยทักทายและพูดคุยเพื่อนบ้านและซอยถัดไป(อยู่กันแบบงียบสงบมาก)
และก็ฝากบ้านดูแลพึ่งพาอาศัยกันแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน(เป็นบุญของเราจริงๆ)

แหม!!!!เล่าซะยาวเลอะ สุดท้ายครับ คนที่รู้สึกและเจอเหมือนผมจะรับรู้ได้ดี
ถ้าคุณพร้อมและมีโอกาส ถอยออกมาดีกว่าครับอยู่ไปก็มีแต่ความทุกข์
ความไม่สบายใจที่อยู่กับตัวเองและครอบครัวตลอดเวลา(มันอยากที่จะทำใจได้)
แต่ผมเลือกที่จะถอยออกมา.....เพราะความอดทนมีขีดจำกัด

ขอให้ทุกท่านโชคดีและขอบคุณมากๆนะครับ
ตกแต่งบ้านเสร็จเมื่อไรจะมาลงรูปให้ชมครับผม.............................