ใกล้จะหลุดพ้นจากสังคม......ทาวน์เฮ้าส์(ดีใจมากๆ รอบสุดท้าย)

Options

ก่อนหน้านี้ผมได้ซื้อทาวน์เฮ้าส์ โครงการนึงเป็นโครงการที่หน้าอยู่มากๆ
ซอยที่ผมอยู่เงียบสงบสังคมที่ดีๆและลูกบ้านในซอยส่วนมากจะนิสัยดี
แต่......ก็มีบางบ้านที่มีนิสัยไม่ค่อยจะok ซะเท่าไร(แต่อยู่สุดซอย)
ต่างคนก็ต่างอยู่ไป ผมคิดว่าคงจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ไปตลอด(บ้านหลังแรก)


แต่.....เวลาผ่านไป5ปีหลังจากนั้นลูกบ้านที่นิสัยดีๆเริ่มขายบ้านและปล่อยเช่า

ทุกๆอย่างก็เปลียนไปแบบรวดเร็วและเลวร้ายแย่ลงไปทุกที
สังคมที่ผมเคยอยู่เงียบสงบและช่วงเย็นๆของทุกวันที่เคยออกมายืนรับลมเย็นๆ
หน้าบ้านและพูดคุยทักทายกับเพื่อนๆบ้านบ้าง(ทุกวันนี้ต้องอยู่แต่ในบ้าน)
เพราะคนที่มาเช่าอยู่ใหม่ กินเหล้าเคาะกะมังร้องเพลงเปิดเครื่องเสียงดังๆ
บางวันก็เลยเที่ยงคืน(แต่ก่อนนี้ทุ่ม2ทุ่มก็เข้านอนกันหมดแล้ว)
และเรื่องจอดรถขวางและเลยหน้าบ้านก็มีมาเรื่อยๆ....จนเบื่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยิ่งไปกว่านั้นเริ่มมีวัยรุ่นเยอะมากขึ้น(ไม่รู้มาจากไหน)และก็มีเรื่องยา!!!!!!

โอ้!!!!นี่รึ ซอยบ้านเราสังคมที่เคยหน้าอยู่
เราจะต้องทนอยู่กับสังคมแบบนี้อีกนานมั้ย ทำใมมัน.......ขนาดนี้
มีการนินทา,ให้ร้ายคนอื่นที่ไม่ใช้พวกตน,แบ่งพักแบ่งพวก
โวยวายพูดคุยเสี่ยงดัง,ทะเลาและด่ากัน(เกือบทุกวันเกือบทุกบ้าน)ที่เช่าอยู่

ผมกับครอบครัวได้ตัดสินใจไปซื้อบ้านหลังใหม่
เพราะผมขอยอมแพ้และขอเป็นฝ่ายถอยออกมาดีกว่า(ส่วนตัวเป็นคนใจร้อน)
แต่พอผมมีลูกเล็กๆก็ทำให้ผมมีความคิดมากขึ้นและใจเย็นลงมากๆ
ในที่สุดผมและครอบครัวก็ได้บ้านใหม่แล้วและสังคมที่หน้าอยู่มากๆ
เป็นบ้านเดี่ยวของโครงการนึงหลังจากที่เลือกหามาหลายทีหลายโครงการ
บ้านเดี่ยวที่ซื้อหนึ่งซอยมีบ้านแค่สี่หลังมุมใครมุมมัน(บ้านเก่าซอยนึงมี40หลัง)
เจ้าของอยู่เองไม่ถึง10หลังนอกนั้นปล่อยให้เช่าหมด
***และเมื่อกี้ สดๆร้อนๆเพื่อนข้างบ้านทะเลาะกับคนเช่าบ้านถัดไป***
เพื่อนข้างบ้านบอกกับคนเช่าบ้านถัดไปว่า คุณจอดรถเลยมาครึ่งบ้านผม
แล้วคุณจะจอดรถนานมั้ยเพราะตอนตี4กว่าๆผมจะออกไปทำงาน
คนเช่าตอบกลับมาว่า ผมใส่เกรียร์ว่างไว้ก็เข็นหน่อยไม่ได้เลยหรอ!!!!
เพื่อนบ้านก็ตอบว่า ผมไม่ใช้เพื่อนบ้านดีเด่นหรอกนะ ที่จะต้องเข็นรถทุกคัน
ทีมาจอดรถขวางหน้าบ้านตัวเองและก็ตอบโต้กันไปมา(เกือบมีมวย)และก็จบไป

ส่วนผมและครอบครัวกำลังจะหลุดพ้นกับสังคมทาวน์เฮ้าส์แล้ว
บ้านหลังใหม่กำลังตกแต่งต่อเติมครัวอยู่อีกไม่กี่วันก็จะย้ายแล้ว
นั่งนับนอนนับวันเวลา เพราะรู้สึกเบื่อสังคมแย่ๆมากๆมานานหลายปี

ส่วนเพื่อนบ้านหลังใหม่okมากๆครับ อาจเป็นเพราะเป็นบ้านเดี่ยวและราคาบ้าน
ที่สุงซักหน่อยก็เลยเหมือนเลือกเพื่อนบ้านดีและสังคมดีมั้ง
เท่าที่พูดคุยและทักทายกัน พูดจาสุภาพ,มีน้ำใจ เพื่อนบ้านมีทั้งครู,พยาบาล,
เจ้าของกิจการ,นายอำเภอ,ทหารและตำรวจชั้นผู้ใหญ่และวิศวกร
เท่าที่เคยทักทายและพูดคุยเพื่อนบ้านและซอยถัดไป(อยู่กันแบบงียบสงบมาก)
และก็ฝากบ้านดูแลพึ่งพาอาศัยกันแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน(เป็นบุญของเราจริงๆ)

แหม!!!!เล่าซะยาวเลอะ สุดท้ายครับ คนที่รู้สึกและเจอเหมือนผมจะรับรู้ได้ดี
ถ้าคุณพร้อมและมีโอกาส ถอยออกมาดีกว่าครับอยู่ไปก็มีแต่ความทุกข์
ความไม่สบายใจที่อยู่กับตัวเองและครอบครัวตลอดเวลา(มันอยากที่จะทำใจได้)
แต่ผมเลือกที่จะถอยออกมา.....เพราะความอดทนมีขีดจำกัด

ขอให้ทุกท่านโชคดีและขอบคุณมากๆนะครับ
ตกแต่งบ้านเสร็จเมื่อไรจะมาลงรูปให้ชมครับผม.............................

(ส่วนตัวนะครับ) ราคาบ้านเลือกสังคมได้จริงมั้ย????????????????

ตอบ. ด้วยราคา4ล้านนิดๆบ้านที่ซื้อใหม่ของผม จะเลือกสังคมที่ดีกว่าที่เก่าแน่นอน
อย่างน้อยๆก็คงไม่มีเพื่อนบ้านที่กินเหล้าเคาะกะมังร้องเพลงเปิดเครื่องเสียงดังๆ
นินทา,ให้ร้ายคนอื่นที่ไม่ใช้พวกตน,แบ่งพักแบ่งพวก
โวยวายพูดคุยเสี่ยงดัง,ทะเลาและด่ากันรวมไปถึงเด็กแว้นติดยาและค้ายา

ราคาบ้านก็เป็นตัวกรองสังคมที่ดีให้กับคุณเอง ไม่งั้นคงไม่มีบ้านเดี่ยวไว้ขายมั้ง
ถ้าเกิดไปเจอเพื่อนบ้านไม่ดีจริงๆ แต่ก็คงน้อยกว่าที่เก่าที่ผมอยู่แน่นอน
ต่างคนต่างอยู่ก็กันไป หลุดพ้นจากสังคมที่เดิมออกมาได้ผมก็ok.แล้วล่ะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆครับ(ผมรู้ว่ามันยากที่จะรับมันได้)
มันจะต้องมีวันของคุณแน่ๆที่หลุดพ้นจากสังคมแย่ๆที่เจออยู่

ผมขอแนะนำเล็กๆน้อยๆนะครับ เผื่อเอาไว้ตัดสินใจดูครับ
มีเพื่อนบ้านผมที่ดีหลังนึง การเงินของเขาไม่ค่อยดีซะเท่าไร
บ้านก็ยังผ่อนอยู่ เขาทนรับกับสังคมแย่ๆมานานมากๆ(จนรับไม่ไหว)
ทั้งๆที่ยังไม่พร้อมที่จะไปซื้อบ้านใหม่ เขาตัดสินใจประกาศขายบ้าน
ซึ่งก็รู้กันอยู่ว่าบ้านขายออกยากช่วงที่ประกาศขายเขาก็ปล่อยให้เช่า
และเพื่อนบ้านเขาก็ตัดสินใจไปหาเช่าที่อื่นอยู่ก่อน
เพื่อรอเวลาขายบ้านได้แล้วก็จะไปซื้อบ้านหลังใหม่
ทุกวันนี้เพื่อนบ้านยังขายบ้านยังไม่ได้ แต่.......ดูเขามีความสูขมากๆ
เวลาแวะมาทักทายกับผม เขาบอกว่าขอบคุณผมมากๆที่แนะนำเขา
ตอนนี้เขาและครอบครัวมีความสูขมากๆในระดับนึง

ทุกๆท่านจะต้องเข้มเข็งให้มากๆนะครับ ถ้าไม่พร้อมก็มีทางออกได้

ส่วนใครที่อยู่(ทาว์เฮ้าว์)แล้วไม่เจอปัญหาแบบผมก็จะคิดว่า(ไม่มั้ง อยู่สบายดี)
ส่วนใครที่เจอปัญหาแบบผมก็จะรับรู้ความรู้สึกได้ชัดๆแบบระบบ(HD).

ราคาบ้านเลือกสังคมได้จริง....เห้นด้วยครับ เพราะถ้าบ้านแพงมากคนก็จะ
ทำงานมากกว่าอยุ่บ้านแน่นอนครับ เวลาที่เขาหยุดพักผ่อนก็จะอยู่เงียบๆเพราะเหนื่อย

ผมเองอยู่บ้านเดี่ยวมาเข้าปีที่สามแล้วครับ เพราะเบื่อสังคมคอนโดที่มีเรื่องที่จอดรถไม่เพียงพอ เพื่อนบ้านวันดีคืนดีเพื่อนบ้านชั้นบนกลับมาตอนเที่ยงคืนตำส้มตำเสียสนั่นพื้นจะถล่มทลาย ตรงข้ามห้องมันเดินกันทั้งคืน ข้างห้องดีครับเงียบสงบเขาจะกลับมานอนดึกมาก เราก็พักผ่อนไปแล้ว แต่อย่างไรเสียสังคมมันก็ไม่น่าอยู่อยู่ดี ผมจึงตัดสินใจหาบ้านอย่างจขกท. แหล่ะครับ

คราวนี้มาถึงสังคมในบ้านเดี่ยวบ้าง หมู่บ้านผมมี 500 ครอบครัว หมู่บ้านอยู่ในระดับกลาง ๆ แต่พื้นที่เขาจะยาวแยยวงรีมาก ๆ จึบทำให้มีพื้นที่ออกกำลังกายมาก ถ้าวิ่งรอบหมู่บ้านก็น่าจะเข้า สองโลครึ่งต่อรอบเชียว มีถนนให้เราปั่นจักรยานเล่น มีสนาม มีสวน มีสโมสร สระน้ำ ให้เราได้ออกกำลังกายที่ดีมากครับ

แต่สังคมของหมุ่บ้านใหญ่จะมีข้อเสียอย่างหนึ่งคือการมีส่วนร่วมรักษาทรัพย์สมบัติส่วนกลางครับ หมู่บ้านใหญ่จะมีเรื่องสุนัข และแมวค่อนข้างมาก หมู่บ้านผมก็เช่นกันครับ มีสุนัขมากมายหลายเผ่าพันธุ์ แต่ด้วยแต่ละครอบครับที่มีมีเงินมาก ทำให้เขาขาดความรักความเอาใจส่ต่อส่วนรวมน้อยครับ ดังนั้น สวนดันเป็นทรัพย์สมบัติส่วนกลางจึงอุดมไหด้วยอึของสุนัขและแมว ผมแปลกแต่จริงครับ ผมเองสังเกตตอนช้าเรามารอใส่บาตร เราจะได้เห็นหลายสิบบ้านต่างจูงหมา บางคนจูงแมวเปอร์เซียครับ(ไม่น่าเชื่อใช่ไหมครับ แต่มีในหมู่บ้านผมครับ เอาเชือกล่ามคอแมวมาวิ่งในสวน) บางคนจูงสามตัวก็มี แต่ส่วนใหญ่จะจะไม่มีเชือกจูงแต่พามา วิ่งไปฉี่เอง ถ่ายมูลเอย พอหมาจัดการธุรตนเองเรียบร้อยก็พาเข้าบ้าน นี่คือสังคมบ้านเดี่ยวครับ เราต้องคอยสอดส่องเพื่อบ้านที่ไร้ความรับผิดชอบพวกนี้ครับ แต่เขาลืมไปครับว่าในส่วนของสนามเด็กเล่น ไม่คุณจะเก็บมูลสุนัขไปแล้วก็ตาม แต่ฉี่ของมันยังอยู่ เวลาเย็น ๆ เขาพาลุกเด็กเลก็กแดงออกมาวิ่งเล่นในสวนสนุกท่านก็ไม่ต้องวาดภาพแหล่ะครับว่า เขาวิ่งล้มลุกคลุกคลานอยู่กับแสนัขของพวกเขานั่นแหล่ะครับ ผมเห็นแล้วก็อนาถใจครับ

ผมเองก้ได้แจ้งแก่กรรมการนิติบุคคลที่เขาดูแลแย่ จนปัจจุบันนี้ความรับผิดชอบเริ่มดีขึ้นมากแล้วครับ แต่ก็ยังมีส่วน้อยครับที่อยู่บ้านหลังโต แต่ความรับผิดชอบต่อส่วนรวมน้อยครับ ซึ่งก็จะพยายามรณรงค์กันต่อไป ดังนั้น หากเราจะเลี้ยงสัตย์ซักอย่างหนึ่ง ต้องคิดให้รอบคอบครับว่าเราจะรับผิดชอบต่อสังคม ต่อส่วนรวม และต่อเพื่อบ้านอย่างไร ต้องคิดให้มากครับว่า ถ้าเราจะเลี้ยงสุนัขซักตัว ถ้าเราไม่อยู่บ้านมันจะเป็นอย่างไร มันจะหอนให้รบกวนเพื่อบ้านไหม หากมันหลุดไปมันจะไปกัดคนอื่นเขาไหม เมื่อมันหลุดไปมันจะไปอึ ไปฉี่หน้าคนอื่นเขาไหม เป็นต้นครับ เราต้องคิดครับมห้มาก ๆ ครับ

ในช่วงเวลาวนเสาร์-วันอาทิตย์ ผมกับภรรยาเราก็จะขี่รถจักรยาน ปั่นไปตามซอยต่างๆ ของหมุ่บ้านครับ ถ้าหมู่บ้าใดเราสามารถจะปั่นจักรยานเข้าไปได้ในทุกซอยอย่างปลอดภัยนี่ถือว่าเป็นหมู่บ้านของเราครับ เราต้องยอมรับว่าหลากหลายครอบครัวก็จะมีพฤติกรรมต่างกันไปครับ ถ้าหมู่บ้านใดบ้านที่ถูกซื้อไปแล้วอยู่ด้วยผู้ซื้อเอง หมู่บ้านนั้นจะน่าอยู่มากครับ อันนี้ผมยืนยัน (ด้วยหมู่บ้านหมติดกับหมู่บ้าฮาบิเทีย พลามเพลท และพฤกษา จึงได้มีโอกาสเข้าไปดูหมู่บ้านเขาบ้าง) แล้วเอามาเปรียบเทียบกันครับ ถ้าหมู่บ้านใดมีคนเช่าเยอะ หมู่บ้านนั้นจะเละเทะครับ เพราะคนเช่าส่วนใหญ่จะไม่ค่อยรับผิดชอบต่อสังคมครับ อันนี้ผมยืนยันได้ครับ หมู่บ้านพฤกษาจะดูแย่มากกว่าหมู่บ้านอื่นครับ สระน้ำก็ต้องไปอาศัยหมุ่บ้านอื่นเล่นครับ

นี่คือข้อมูลเล้ก ๆ น้อย ๆ ครับ

สงสัยอยู่อย่างนึงค่ะ ทำไมพวกคนเช่าบ้านถึงมักจะไปรวมตัวกันอยู่ท้ายซอย หรือท้ายหมู่บ้าน?

เห็นด้วยกับ คห4 ที่เจ้าของหมาควรเก็บขี้หมาของตัวเองไปทิ้งให้เป็นที่ ไม่ใช่ปล่อยให้ขี้บนที่สาธารณะหรือหน้าบ้านคนอื่น

ผมก็ทาวน์เฮ้าส์ครับอยู่มา 3 ปีแล้วยังไม่มีปัญหา ... แต่ทาวน์เฮ้าส์ที่อยู่ราคา 2ล้านขึ้นไปนะครับ ... ก็ได้คนอีกระดับส่วนใหญ่จะครอบครัวเล็กๆ ประมาณ 2-3 คน และคนทำงานบริษัท ไปเช้าเย็นกลับเสาร์-อาทิตย์ออก ตรว. ซะส่วนใหญ่ครับ
ทาวน์เฮ้าส์ของผม 30 ตรว. ราคา 2.5 ล้าน

งั้นเตรียมตัวนับถอยหลังเลยครับ

ทาวเฮ้าส์มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด บางทีเราเข้ามาอ่านแล้วทะเลาะหรือไม่พอใจกับข้างบ้าน มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย อย่างเรื่องการจอดรถ แค่จอดเลยหน้าบ้านเค้ามาหน่อยเดียว ก็ต้องเอามานั่งคิดนั่งแค้น ต้องเข้ามาตั้งกระทู้ด่าข้างบ้านซะมากมาย เราอยู่บ้านเดี่ยว มีปัญหาเรื่องการจอดรถเหมือนกัน แต่เราไม่มีรถ มีแต่คนมาจอดหน้าบ้านเรา ก็ทนๆกันไป ถ้าไม่เดือดร้อนก็ไม่ต้องถึงขนาดต้องทะเลาะอะไรกัน พูดจากันดีกว่า เพื่อนบ้านกัน ใจเขาใจเรา